بهبود زخم های پوستی دیابتی اغلب زمان زیادی طول میکشد و حتی گاهی منجر به عوارضی میشود که منجر به قطع عضو میشود. یک هیدروژل جدید طراحی شده است تا با جلوگیری از وقوع آن، اکسیژن را مستقیماً به چنین زخم هایی برساند.
این ماده که توسط دانشمندان دانشگاه واشنگتن میسوری در سنت لوئیس توسعه یافته است، در ابتدا به شکل مایع ظاهر میشود.
این شامل میکرو کره با پوستهای است که آنزیم کاتالاز را شامل میشود. این پوسته به نوبه خود هستهای شامل ترکیبی از پراکسید هیدروژن و یک پلیمر محلول در آب را در بر میگیرد.
هنگامی که روی زخم پوست اعمال میشود و با حرارت بدن بیمار گرم میشود، مایع به صورت ژل مرطوب و انعطاف پذیر تبدیل میشود.
سپس کاتالاز در پوستههای کرهها با پراکسید هیدروژن واکنش داده و باعث میشود که به اکسیژن مولکولی تبدیل شود.
این فرایند در طول یک دوره دو هفتهای ادامه مییابد، در این مدت اکسیژن آزاد شده تورم را کاهش داده و باعث رشد سلول های جدید پوست میشود.
هیدروژل حاوی بور بهبودی عضلات آسیب دیده را سریع تر میکند
علاوه بر این، هیدروژل قادر است مواد شیمیایی مضر موسوم به گونه های فعال اکسیژن (ROS) را جذب و از بین ببرد، که هنگامی که اکسیژن زیادی روی زخم اعمال میشود، ایجاد میشود. اگر سطح ROS به خصوص بالا باشد، سلولهای پوست ممکن است بمیرند.
اثر بخشی این هیدروژل
در آزمایشات روی موشهای دیابتی، زخم های پوستی تحت درمان با هیدروژل پس از 16 روز به 10.7 درصد اندازه اولیه خود کاهش یافت.
در مقابل، زخمهای درمان شده فقط با ژل به 30.4 درصد کاهش یافت و زخمهای درمان نشده به اندازه 52.2 درصد اندازه اولیه خود کاهش یافت.
علاوه بر این، زخم هایی که با ژل و میکروسفر درمان شده بودند، ضخیم ترین اپیدرم (لایه بیرونی پوست) را پس از هشت روز داشتند، اما بعد از 16 روز نازک ترین آنها بود. به گفته محققان، این نشان میدهد که زخمها بهبود مییابند و التهاب کاهش پیدا میکند.
آزمایشاتی بر روی حیوانات بزرگتر در حال برنامه ریزی است و احتمالاً با آزمایشات بالینی انسانی انجام میشود.
پروفسور جیانجون گوان میگوید: این یک رویکرد درمانی جدید برای تسریع بهبود زخم های مزمن دیابتی بدون دارو است.
این پتانسیل برای درمان بیماریهای دیگر که اکسیژن کم در آنها وجود دارد، مانند بیماری عروق محیطی و بیماری عروق کرونر قلب را دارد.
منبع: newatlas
بامد مرجع تخصصی تجهیزات پزشکی و ملزومات مصرفی