شاید لباس‌های ما بعد از شست و شو بدون لک به نظر برسند و بوی خوبی بدهند، اما مواد شوینده مضر حاوی مواد شیمیایی هستند که بعنوان سموم شناخته می شوند.
مقدمه
وقتی در مورد سموم موجود در خانه صحبت می کنیم، متهم اول مواد شیمیایی موجود در غذاها، لوازم آرایشی و محصولات مراقبت شخصی هستند. به همین دلیل هنگام تلاش برای پذیرفتن یک سبک زندگی ایمن و سازگار با محیط زیست، یکی از اولین تغییراتی که اکثر ما ایجاد می کنیم تغییر به سمت غذاهای طبیعی و لوازم آرایشی غیر سمی است.
اما، بسیاری از سموم موجود در خانه ما در محصولاتی مانند مواد شوینده هستند که ادعا می شود از ما محافظت می کنند. سخت است که تصور کنیم این محصولات مضر هستند. از این گذشته، ما سالهاست که هر روز از آنها استفاده می کنیم. آنها هیچ نشانه قابل مشاهده ای از آسیب بر جای نگذاشته اند، و اگر واقعاً خطرناک بودند، توسط افراد زیادی استفاده نمی شدند.
با این حال، اگرچه مواد شوینده بوی خوبی را در لباس‌های شما ایجاد می‌کنند، اما اغلب حاوی ترکیبی از مواد شیمیایی مضر هستند که اثرات جانبی منفی بر سلامتی ما دارند. ناگفته نماند که به لباس های ما هم آسیب می رسانند و باعث رنگ و رو رفتگی و فرسودگی می شوند. علاوه بر این، هر بار که لباس‌هایمان را می‌شویم، این مواد شیمیایی وارد فاضلاب‌ها می‌شوند و آبراه‌های ما را آلوده می‌کنند.
پوست ما بزرگترین عضو بدن ما است و مواد شیمیایی موجود در لباس ها و ملحفه های ما در تمام روز از طریق منافذ آن جذب بدن می شود. مواد شیمیایی موجود در شوینده‌های لباسشویی با طیف وسیعی از اثرات نامطلوب بر سلامتی مرتبط است – از راش‌های خوش‌خیم تا بیماری‌های جدی‌تر از جمله سرطان و همچنین نقص‌های تولد و رشد.
محتویات مضر مواد شوینده
بیایید نگاهی به برخی از محتویات مضر مواد شوینده بیندازیم:
دی اکسان
دی اُکسان که به عنوان یک ماده سرطان‌زا برای انسان شناخته می‌شود، یک عنصر رایج در شوینده‌ها و شامپوها است. این ماده به عنوان حلال و چربی گیر استفاده می شود. مطالعات تجربی روی موش‌ها و سایر حیوانات آزمایشگاهی نشان داده‌اند که قرار گرفتن در معرض دی اکسان می‌تواند باعث ایجاد تومورهای خوش‌خیم و بدخیم در قسمت‌های مختلف بدن – از دهان تا کبد – شود. در انسان هم تماس با باقی مانده های موجود در مواد شوینده منجر به قرار گرفتن در معرض آنها می شود.
دی اکسان به راحتی از طریق پوست و از طریق استنشاق جذب می شود. همچنین به آسانی در خاک و آب های زیرزمینی جذب می شود، منبع آب آشامیدنی شهری را آلوده می کند و خطر تماس با مصرف را افزایش می دهد.
سدیم لورت سولفات (SLS)
سدیم لورت سولفات یاSLS یک عامل کف کننده است که برای تهیه کف کردن مواد شوینده، صابون و شامپو استفاده می شود. SLS را می توان از نفت و روغن نارگیل یا نخل به دست آورد. اساسا، این ماده شوینده را با آب و روغن – دو ماده غیرقابل اختلاط – را امولسیون می کند و به راحتی از روی لباس های کثیف جدا می شود. SLS به دلیل ارزان و موثر بودن به طور گسترده مورد استفاده قرار می گیرد. SLS به عنوان تحریک کننده پوست انسان شناخته شده است و اغلب در بیماری هایی مانند اگزما، روزاسه و پسوریازیس نقش دارد. افرادی که پوست حساس و مستعد حساسیت دارند بهتر است از مصرف آن اجتناب کنند.
مطالب مرتبط
سفید کننده ها
سفید کننده در مواد شوینده که اغلب تحت عنوان هیپوکلریت سدیم یا اصطلاح فراگیر “روشن کننده های نوری” پنهان می شود، به این معنی است که لباس ها، به ویژه سفید، را با تبدیل نور UV به نور مرئی، سفیدتر نشان می دهد. هنگامی که سفید کننده با پوست تماس پیدا می کند، می تواند واکنش های آلرژیک ایجاد کند. این ماده محرک چشم و ریه است و برای موجودات دریایی سمی است.
فرمالدئید
فرمالدئید یک ماده نگهدارنده و ضد باکتری ارزان قیمت است که معمولا در مواد شوینده و مایعات ظرفشویی استفاده می شود. این ماده یک عامل تحریک کننده شناخته شده برای سیستم تنفسی، چشم ها و ریه ها است. تماس منظم با فرمالدئید می تواند باعث واکنش های آلرژیک مانند اگزما و درماتیت تماسی شود. تماس روزانه با فرمالدئید برای انسان سمی بوده و خواهد بود. برچسب روی مواد شوینده خود را برای این ماده بررسی کنید یا برای اطلاعات بیشتر به وب سایت سازنده مراجعه کنید.
مطالب مرتبط
فسفات ها
فسفات ها با کاهش عملکرد کلسیم و منیزیم و سخت شدن آب، مواد شوینده را موثرتر می کنند. متداول ترین فسفات مورد استفاده در مواد شوینده مضر سدیم تری پلی فسفات است. علیرغم اثربخشی آنها، فسفات ها در چندین کشور به دلیل تأثیر نامطلوب آنها بر بدنه های آبی ممنوع شده اند. فسفات ها منجر به تجمع شکوفه های جلبکی در دریاچه ها و رودخانه ها می شوند که موجودات دریایی را از تامین اکسیژن محروم می کند و در نتیجه آنها را از بین می برد. شوینده های لباسشویی سازگار با محیط زیست، موادی هستند که فاقد فسفات هستند و اکوسیستم های طبیعی را تخریب نمی کنند.
نونیل فنل اتوکسیلات
نونیل فنول اتوکسیله یک ماده شیمیایی بدنام است که مختل کننده غدد درون ریز در انسان و حیوانات است، این ماده در چندین کشور اروپایی ممنوع است. برنامه محیط زیست سازمان ملل (UNEP) در ارزیابی مواد سمی پایدار بر اساس منطقه خود، آن را به عنوان یک ماده شیمیایی نگران کننده جهانی معرفی کرد.
با تقلید از استروژن، عملکرد غدد درون ریز را مختل می کند. به طوری که، با قرار گرفتن در معرض مکرر آن، بدن ما نمی تواند تفاوت بین استروژن و نونیل فنل اتوکسیلات را تشخیص دهد. این ماده شیمیایی زیست تخریب پذیر نیست و چندین سال در خاک، آب های زیرزمینی و آب های سطحی باقی می ماند. جایی که برای موجودات دریایی بسیار سمی است.
بنزن
متداول ترین سورفکتانت های مبتنی بر بنزن در شوینده های لباسشویی آلکیل بنزن سولفونات ها (ABS) و آلکیل بنزن سولفونات های خطی (LAS) هستند. سورفکتانت ها کشش سطحی بین مایع و لکه های روی لباس را کاهش می دهند، ذرات کثیفی را در آب معلق می کنند و حل شدن و شستن آنها را آسان تر می کنند. هوای داخل دارای سطوح بالایی از بنزن است که توسط محصولات خانگی مانند مواد شوینده، رنگ و جلا دهنده مبلمان منتشر می شود. پوست، بینی و چشم ها را تحریک می کند و برای آبزیان سمی است.
عطرهای مصنوعی
عطرهای موجود در مواد شوینده لباسشویی مخلوطی از حدود 4000 ماده شیمیایی است که بسیاری از آنها مشتقات نفتی هستند. ما آنها را بو می کنیم زیرا در هوا تبخیر می شوند و ترکیبات آلی فرار مضر (VOCs) مانند ترپن ها که هوای خانه را آلوده می کنند آزاد می شوند. عطرهای مصنوعی تند برای تحریک سیستم تنفسی و ایجاد مشکلاتی مانند آسم شناخته شده اند. شوینده ای را انتخاب کنید که بدون عطر یا دارای عطر ملایم باشد.