مطالعه جدیدی ارتباط بین دسته خاصی از داروهای دیابت نوع 2 و نشانگرهای زیستی که بیماری آلزایمر را کاهش می‌دهد، گزارش داد.
دقیقاً مشخص نیست که چگونه این داروهای دیابت می‌توانند اثرات محافظتی عصبی را اعمال می‌کنند، اما متخصصان آلزایمر خواستار انجام آزمایشات بالینی در مقیاس وسیع برای کشف این درمان های بالقوه در گروه های غیر دیابتی هستند.
یک مطالعه بریتانیایی در اوایل سال جاری نشان داد که فشار خون بالا می‌تواند ارتباط بین دیابت و زوال عقل باشد، اما هنوز مشخص نیست چه چیزی این دو بیماری را به هم مرتبط می‌کند.
در کنار این ارتباط بین دیابت و زوال عقل، به طور فزاینده‌ای مشاهده شده است که میزان غیرعادی بیماری های عصبی در گروه های بیماران دیابتی که از برخی داروهای ضد دیابت استفاده می‌کنند، بسیار کم است.
یک مطالعه مشاهده‌ای استرالیایی در سال گذشته میزان کاهش شناختی را در بیماران دیابتی مسن که از دارویی به نام متفورمین استفاده می‌کردند به میزان قابل توجهی کندتر بود، در مقایسه با میزان کاهش در بیماران غیر دیابتی که از این دارو استفاده نمی‌کردند.
خواندن، نوشتن و بازی کردن، آلزایمر را ۵ سال به تأخیر می‌اندازد
این تحقیق جدید به دسته خاصی از داروهای دیابت موسوم به مهارکننده‌های dipeptidyl peptidase 4 (DPP-4i)، که به عنوان گلیپتین ها نیز شناخته می‌شوند، پرداخت.
با استفاده از داده های گذشته نگر، محققان اسکن مغزی و نتایج آزمایش شناختی 70 بیمار دیابتی را که از DPP-4i استفاده می‌کردند با 71 بیمار دیابتی که از DPP-4i استفاده نمی‌کردند و 141 فرد غیر دیابتی مقایسه کردند.
میانگین سن کل گروه 76 سال بود و همه بر اساس آزمایش های شناختی و اسکن PET علائم اولیه بیماری آلزایمر را نشان دادند.
همه افراد برای اندازه گیری کاهش در طول زمان به مدت شش سال مورد پیگیری قرار گرفتند و نمرات شناختی در شروع مطالعه در همه گروه ها مشابه بود.
در پایان دوره مطالعه، آن دسته از بیماران دیابتی که از داروهای DPP-4i استفاده می‌کردند در مقایسه با هر دو گروه دیگر میزان کاهش شناختی به طور قابل توجهی کندتر بود.
با استفاده از یک آزمون شناختی رایج به نام Mini-Mental State Exam (MMSE)، محققان مشاهده کردند که بیماران دیابتی داروهای DPP-4i نمرات سالانه 0.87 امتیاز کاهش می‌دهند.
در مقایسه با بیماران دیابتی که از داروهای DPP-4i استفاده نمی‌کردند، سالانه میزان MMSE 1.65 واحد کاهش یافت و افراد بدون دیابت هر سال 1.48 واحد کاهش یافت.
با بررسی بیومارکر اولیه بیماری آلزایمر، تجمع پروتئین آمیلوئید در مغز، این مطالعه نشان داد افرادی که از داروهای DPP-4i استفاده می‌کنند، سطح متوسط پایین تری نسبت به سایر بیماران دیابتی و غیر دیابتی دارند.
اضطراب با بروز سریعتر بیماری آلزایمر مرتبط است
فیل هیو لی، یکی از محققان در این زمینه می‌گوید: افراد مبتلا به دیابت بیشتر در معرض ابتلا به بیماری آلزایمر هستند، احتمالاً به دلیل سطح بالای قند خون، که با تجمع بتا آمیلوئید در مغز ارتباط دارد.
مطالعه ما نه تنها نشان داد که افرادی که از مهار کننده های DPP-4i برای کاهش سطح قند خون استفاده می‌کردند، به طور کلی آمیلوئید کمتری در مغز خود داشتند، بلکه سطوح پایین تری را در نواحی مغز درگیر در بیماری آلزایمر نشان داد.
سوال بزرگی که این مطالعه جدید قادر به پاسخ آن نیست این است که آیا داروهای DPP-4i دارای خواص محافظتی عصبی مستقیم هستند که می‌تواند از کاهش شناختی در افراد غیر دیابتی جلوگیری کند.
جیمز کانل، دانشمندی که در تحقیقات آلزایمر انگلستان کار می‌کند، گفت: نیاز مبرم به بررسی همه گزینه های درمانی ممکن برای زوال عقل است.
کانل، که روی این تحقیقات جدید کار نکرده است، می‌گوید: دیابت یک عامل خطر مهم برای بیماری آلزایمر است، اما ما هنوز به طور کامل نمی‌دانیم که چگونه این دو بیماری با هم ارتباط دارند.
تحقیقات آلزایمر در انگلیس همچنین در حال بررسی سایر داروهای بالقوه دیابت است و اینکه آیا این داروها برای افراد مبتلا به زوال عقل مفید است یا خیر.
در نهایت، ما باید نتایج این مطالعات و آزمایشات بالینی در مقیاس بزرگ را ببینیم تا کاملاً درک کنیم که آیا این رویکرد می‌تواند مفید باشد.
منبع: newatlas
بامد مرجع تخصصی تجهیزات پزشکی و ملزومات مصرفی