احساس ترس و اضطراب اغلب در کسانی که دچار اختلال شناختی خفیف هستند (MCI) مشاهده میشود، و تحقیقات قبلی نشان داده است که اضطراب میتواند یک شاخص اولیه برای بیماری آلزایمر باشد، که اغلب بدنبال MCI است. اکنون یک مطالعه جدید ارتباط بین اضطراب و افزایش میزان پیشرفت از MCI به بیماری آلزایمر را یافته است.
برای این مطالعه، که در دانشگاه پزشکی کارولینای جنوبی (MUSC) انجام شد، محققان گروهی متشکل از 339 بیمار با میانگین سنی 72 سال را از گروه ابتکار تصویربرداری عصب آلزایمر 2 جمع کردند. تمام اعضای گروه مطالعه از ابتدا MCI تشخیص دادند، با 72 نفر به آلزایمر پیشرفت کردند در حالی که 267 نفر باقیمانده ثابت ماندند. MRI همچنین برای تعیین حجم پایه هیپوکامپ و قشر انتورینال، دو منطقه مغزی مهم برای تشکیل حافظه انجام شد.
نویسنده ارشد این مطالعه، ماریا ویتوریا اسپامپیناتو، استاد رادیولوژی در MUSC، میگوید: ما میدانیم که کاهش حجم در مناطق خاصی از مغز عاملی است که پیشرفت بیماری آلزایمر را پیش بینی میکند. در این مطالعه، ما میخواستیم ببینیم که آیا اضطراب تاثیری بر ساختار مغز دارد، یا اینکه اثر اضطراب مستقل از ساختار مغز در حمایت از پیشرفت بیماری است.
شرکت کنندگان در این مطالعه همچنین از نظر وجود آلل APOE ε4، که به عنوان شایعترین عامل خطر آلزایمر شناخته شده و با سن زودتر شروع بیماری مرتبط است، مورد آزمایش قرار گرفتند. سرانجام، از نظرسنجی های بالینی مستقر برای اندازه گیری اضطراب استفاده شد.
محققان دریافتند که از نظر شرکت کنندگان در مطالعه هیپوکامپ و قشر انتورینال از نظر حجمی به میزان قابل توجهی کمتر از کسانی است که پیشرفت نکردهاند و این گروه همچنین دارای فراوانی بیشتری از آلل ε4 APOE هستند. هر دو این یافته ها همانطور بود که محققان انتظار داشتند، اما آنها همچنین دریافتند که اضطراب مستقل از این عوامل دیگر با کاهش شناختی همراه است.
نویسنده اول مطالعه، جنی ال اولبر، دانشجوی پزشکی در MUSC میگوید: بیماران مبتلا به اختلال شناختی خفیف با علائم اضطراب، سریعتر از افراد فاقد اضطراب به بیماری آلزایمر مبتلا میشوند.
محققان میگویند ارتباط بین علائم اضطراب و افزایش میزان پیشرفت از MCI به آلزایمر میتواند به بهبود غربالگری و مدیریت بیماران مبتلا به MCI اولیه کمک کند. با این حال، آنها اشاره میکنند که هنوز مشخص نیست که آیا اضطراب علت پیشرفت یا پیشرفت آن است.
دکتر اسپامپیناتو استدلال میکند: ما باید ارتباط بین اختلالات اضطرابی و کاهش شناخت را بهتر درک کنیم. ما هنوز نمیدانیم که آیا اضطراب یک علامت است – به عبارت دیگر، حافظه آنها بدتر میشود و آنها مضطرب میشوند – یا اینکه اضطراب به کاهش شناختی کمک میکند. اگر در آینده توانستیم دریابیم که اضطراب در واقع باعث پیشرفت، پس ما باید با دقت بیشتری اختلالات اضطرابی را در سالمندان بررسی کنیم.
اولبر اضافه میکند که بسیاری از بیمارستان ها سالمندان را از نظر افسردگی تحت بررسی قرار میدهند و پیشنهاد میکند که شاید این جمعیت نیز باید از نظر اختلالات اضطرابی مورد بررسی قرار گیرد.
وی میگوید: افراد میانسال و سالخورده که سطح اضطراب بالایی دارند، ممکن است از مداخله استفاده کنند، خواه این روش درمانی دارویی باشد یا شناختی، با هدف کاهش رشد شناختی.
از آنجا که این مطالعه مبتنی بر اسکن تک ام آر آی بود، در آینده محققان مایلند اسکن های پیگیری برای دستیابی به تغییرات در طول زمان و بررسی اینکه آیا اضطراب در سرعت پیشرفت آسیب مغزی نقش دارد، بدست آید. آنها همچنین با دقت بیشتری بررسی میکنند که آیا تفاوت های جنسیتی بر پیوند اضطراب و کاهش شناختی تأثیر دارد یا خیر.
منبع: newatlas
بامد مرجع تخصصی تجهیزات پزشکی و ملزمات مصرفی