محققان در نتیجه یک مطالعه جدید متوجه شدند که گروه خاصی از پادتن ها موسوم به پادتن های مونوکال می‌توانند به مقابله با عفونت مالاریا کمک کنند.
آنتی‌بادی های مونوکلونال یا پادتن های تک‌دودمانی نوعی از آنتی‌بادی‌ها هستند که در آزمایشگاه‌ها برای مقاصد تحقیقاتی یا برای درمان بیماری‌ها تولید می‌شوند.
محققان «موسسه پژوهشی والتر رید» در آمریکا با همکاری محققان «دانشگاه دوک» در این مطالعه متوجه شدند که گروهی از پادتن ها موسوم به پادتن های ونوکلونال می‌توانند راهبرد موثری برای مقابله با عفونت مالاریا باشند.
این مطالعه نشان می‌دهد که پادتن های مونوکلونال مانند CIS۴۳، در ارزیابی انگل های کشت شده مالاریا که انسان را تحت تاثیر قرار می‌‌دهند، بیشترین تاثیر را داشته اند؛ در حالی که نوع دیگر پادتن ها به نام mAb317، فعالیت بهتری را در موش‌های مبتلا به مالاریا نشان داد.
محققان اظهار داشتند: شاید تفاوت در ارزیابی پادتن های مونوکلونال بتواند نواحی مجزایی را در پروتئین circumsporozoite نشان دهد که می‌توان از آن برای تولید واکسن های بهبود یافته استفاده کرد.
مالاریا که توسط پشه‌های ناقل شیوع می‌یابد، سالانه بیش از ۲۰۰ میلیون مورد ابتلا به همراه دارد و جان صدها هزار نفر را می‌گیرد.
این بیماری در میان زنان و کودکانی که ساکن فقیرترین نواحی جهان با منابع محدود هستند، گسترش قابل توجهی دارد.
به رغم دهه ها پژوهش در مورد واکسن مالاریا، تاثیر واکسن های کنونی در آزمایش‌ها کم بوده است. بسیاری از محققان در سرتاسر جهان، توجه خود را به استفاده از پادتن ها در مقابله با پروتئین circumsporozoite معطوف داشته‌اند.
برخلاف واکسن ها که واکنش محافظتی آنها به چندین دوز نیاز دارد و چندین ماه زمان می‌برد، ممکن است پادتن های مونوکلونال بلافاصله پس از تزریق یک دوز، ماه‌ها محافظت ارائه دهند و هزینه بسیار کمتری نسبت به ابداع داروهای جدید داشته باشد.
منبع: irna
بامد مرجع تخصصی تجهیزات پزشکی و ملزومات مصرفی