تنهایی مرتبط با خطر دیابت

مطالعه روی افراد مسن در انگلستان نشان می‌دهد افرادی که تنها هستند مستقل از سایر عوامل خطرزا مانند سیگار کشیدن، مصرف الکل و وزن بیشتر در معرض خطر دیابت نوع 2 قرار دارند.

تنهایی، که در آن نیازهای اجتماعی فرد برآورده نمی‌شود، ممکن است در حال افزایش باشد. گزارش اخیر نشان داد که تقریبا نیمی از مردم ایالات متحده گاهی یا همیشه احساس تنهایی می‌کنند. تنهایی حتی در بین نسل های جوان بیشتر دیده می‌شود.

برخی معتقدند که فناوری ممکن است نقشی در احساس تنهایی در بین نسل های جوان داشته باشد، به طوری که رسانه های اجتماعی و سایر اشکال ارتباطات آنلاین به طور فزاینده ای جایگزین ارتباط واقعی انسان می‌شوند.

فراتر از تأثیر منفی احساسی احساس انزوا، تنهایی نیز یک خطر عمده برای سلامت جسمی است. تحقیقات تنهایی را با بیماری عروق کرونر قلب مرتبط دانسته و دریافته است که تنهایی بیشتر از چاقی تهدید کننده سلامتی است. حتی یک مطالعه نشان داد خطر مرگ و میر در افراد تنها تنها بیشتر از افرادی است که احساس تنهایی نمی‌کنند.

یک مطالعه جدید از کالج کینگز لندن در انگلیس به لیست نگرانی های سلامتی مرتبط با تنهایی اضافه می‌کند، و نشان می‌دهد افرادی که تنها هستند ممکن است به دیابت نوع 2 مبتلا شوند.

محققان دریافتند که تنهایی، پیش بینی کننده قابل توجهی برای دیابت است. این یافته زمانی محقق شد که آنها عوامل مخدوش کننده احتمالی مانند سن، جنس، قومیت، ثروت، سیگار کشیدن، فعالیت بدنی، وزن بدن، مصرف الکل، فشار خون بالا و بیماری های قلبی عروقی را در نظر گرفتند.

آزمایش

این مطالعه، که برای اولین بار ارتباط بین تنهایی و دیابت نوع 2 را پیدا کرده است، بر اساس داده های بیش از 4000 نفر از افراد 50 سال به بالا، با میانگین سنی 65 سال است. جمع آوری داده ها در طول مطالعه طولی پیری انگلیسی صورت گرفت.

در شروع مطالعه حاضر، هیچ یک از شرکت کنندگان دیابت نداشتند و در همه آنها سطح گلوکز خون در محدوده سالم بود. در طی یک دوره پیگیری 12 ساله، 264 نفر در این مطالعه (تقریبا 6 درصد از نمونه) به دیابت نوع 2 مبتلا شدند.

محققان دریافتند که میزان تنهایی افراد در آغاز مطالعه پیش بینی کننده قابل توجهی برای ابتلا به دیابت است.

تنهایی خطر دیابت را پیش بینی می‌کند

ارزیابی تنهایی در ابتدای مطالعه با استفاده از مقیاسی که یک روانشناس از دانشگاه کالیفرنیا، لس آنجلس ایجاد کرد، اتفاق افتاد. این مقیاس مردم را ملزم می‌کند تا به موارد پرسشنامه ای از جمله “چند وقت احساس می‌کنید که معاشرت نکردید؟” و “هر چند وقت یکبار احساس می‌کنید عضوی از یک گروه از دوستان هستید؟”

محققان ارتباط معنی داری بین تنهایی و شروع دیابت نوع 2 پیدا کردند، حتی زمانی که عوامل مخلوط کننده از جمله سیگار، مصرف الکل، وزن، فشار خون و بیماری های قلبی عروقی را کنترل کنند. این انجمن همچنین از عوامل بهداشت روان، از جمله افسردگی و اینکه آیا فردی تنها زندگی می‌کند، مستقل بود.

دکتر روت هاکت، نویسنده اصلی این مقاله، توضیح می‌دهد: “این مطالعه همچنین تمایز واضحی بین تنهایی و انزوای اجتماعی را نشان می‌دهد، در این صورت که انزوا یا زندگی به تنهایی خطر دیابت نوع 2 را پیش بینی نمی‌کند، در حالی که تنهایی، که با کیفیت روابط فرد تعریف می‌شود، چنین است:

این یافته به جای کمیت، اهمیت کیفیت تعاملات انسانی را برجسته می‌کند.

مکانیسم مربوط به استرس؟

اگرچه دلیل این ارتباط هنوز مشخص نیست، اما محققان معتقدند که این موضوع می‌تواند به نحوه کنترل استرس در بدن مربوط باشد. تحقیقات قبلی نشان داده است، تنهایی با تغییر در سطح هورمون استرس کورتیزول مرتبط است که در دیابت نقش دارد.

دکتر هکت توضیح می‌دهد: اگر احساس تنهایی مزمن شود، هر روز شما سیستم استرس را تحریک می‌کنید، و با گذشت زمان، منجر به ساییدگی بدن می‌شود، و این تغییرات منفی در زیست شناسی مرتبط با استرس ممکن است با دیابت نوع 2 مرتبط باشد.

با این حال، توجه به این نکته مهم است که در حال حاضر این تنها یک فرضیه است. اگرچه این مطالعه همبستگی بین تنهایی و دیابت نوع 2 را فراهم می‌کند، اما ارتباطی مسبب بین این دو عامل نشان نمی‌دهد.

از دیگر محدودیت های مطالعه می‌توان به این واقعیت اشاره کرد که تنها یک اندازه گیری از تنهایی در طول مطالعه وجود داشته است. همچنین، داده های مربوط به دیابت نوع 2 به جای سوابق پزشکی عینی، بر اساس خود گزارشگری بود.

نویسندگان همچنین خاطر نشان کردند که قدرت کلی ارتباط بین این دو عامل اندک بود. با این وجود، مطالعه تنهایی را به عنوان یک عامل خطر بالقوه برای دیابت نوع 2 برجسته می‌کند و زمینه ای را برای مطالعات آینده فراهم می‌کند تا این ارتباط را با جزئیات بیشتری بررسی کند.

منبع: medicalnewstoday

بامد مرجع تخصصی تجهیزات پزشکی و ملزومات مصرفی