پژوهشگران آلمانی در بررسی جدید خود دریافتند که شاید یک ماده سمی باکتریایی بتواند به کاهش التهاب پوستی و ترمیم بافت کمک کند.
باکتری “استافیلوکوکوس اورئوس”(Staphylococcus aureus)، از ارگانیسم‌های بی‌ضرری است که در بدن انسان یافت می‌شوند. معمولا یک نفر از هر چهار نفر، این باکتری را روی پوست و همچنین روی غشای مخاطی مجرای تنفسی خود دارد و از این موضوع بی‌خبر است. این باکتری‌های بی‌ضرر در برخی موارد می‌توانند به پاتوژن تبدیل شوند و به التهاب پوستی، عفونت ریوی و در موارد شدیدتر به سپتیسمی بیانجامند.
پروفسور “الیور ورز”(Oliver Werz)، استاد “دانشگاه فریدریش شیلر ینا”(University of Jena) در آلمان و از پژوهشگران این پروژه گفت: این شرایط هنگامی رخ می‌دهد که باکتری به سرعت عمل کند و سیستم ایمنی به واسطه عفونت یا زخم ضعیف شود.
ورز و همکارانش، مکانیسم دفاع مولکولی سیستم ایمنی انسان را در مقابله با عفونت ناشی از باکتری استافیلوکوکوس اورئوس بررسی کردند و به کشف شگفت‌آوری دست یافتند. آنها دریافتند یک ماده سمی که باکتری استافیلوکوکوس اورئوس به واسطه آن می‌تواند سلول‌ها و بافت‌ها را از بین ببرد، اثرات مثبت نیز دارد. بررسی‌ها نشان داد که این ماده سمی باکتریایی، سلول‌های ایمنی خاصی را ترغیب می‌کند تا به تولید ماده پیام‌رسان خاصی بپردازند که به کاهش التهاب و بهبود ترمیم بافت کمک می‌کند.
ورز باور دارد که این مکانیسم ناشناخته می‌تواند تاثیر قابل توجهی در درمان‌هایی داشته باشد که برای التهاب پوست و زخم‌های مزمن ارائه می‌شوند.
پژوهشگران در این پروژه، اثر ماده سمی باکتریایی موسوم به “α-Hemolysin” را بر درشت‌خوارهای “M2” بررسی کردند. درشت‌خوارهای M2، سلول‌های ایمنی هستند که خود را در مراحل پایانی واکنش التهابی نشان می‌دهند و از بین رفتن باکتری، پاکسازی عناصر سلولی آسیب‌دیده و ترمیم بافت را تضمین می‌کنند. “پاول جردن”(Paul Jordan)، از پژوهشگران این پروژه گفت: این درشت‌خوارها وظیفه پاکسازی ضایعات سلولی را بر عهده دارند.
پژوهشگران در این بررسی دریافتند که α-hemolysin، به پروتئین‌های گیرنده خاصی روی سطح درشت‌خوارها متصل می‌شود و به تولید ماده پیام‌رسان ضد التهابی در سلول‌ها می‌انجامد. پژوهشگران در یک نمونه حیوانی نشان دادند که این روند، به ترمیم بافت کمک می‌کند.
منبع: isna
بامد مرجع تخصصی تجهیزات پزشکی و ملزومات مصرفی