هیچ کس دوست ندارد یک قرص بزرگ را ببلعد، تا حدی که برخی از افراد ممکن است زحمت مصرف داروهای خود را نداشته باشند زیرا بلعیدن آن بسیار سخت است. سیستم جدیدی از MIT می‌تواند با بسته بندی همان دوز دارو در یک قرص کوچکتر، در این زمینه کمک کند.
این فناوری به طور خاص برای استفاده در داروهایی که مولکول های آبگریز (محلول در آب) به عنوان ماده دارویی فعال (API) دارند، طراحی شده است.
طبق گفته MIT، این تقریباً 60 درصد داروهای موجود و حدود 90 درصد داروهای در حال ساخت را شامل می‌شود.
در حال حاضر، آن API ها به نانوبلورها آسیاب می‌شوند که جذب سلول های انسان برای آنها راحت تر است. سپس این کریستال ها با ترکیباتی که به عنوان مواد کمکی شناخته می‌شوند، مخلوط می‌شوند که به تثبیت API ها و کنترل نحوه آزادسازی آنها کمک می‌کنند. یک پلیمر مشتق از سلولز به نام متیل سلولز یک ماده کم مصرف اما بسار محبوب است، زیرا به سرعت در آب و در بدن حل می‌شود.
متأسفانه، فرآیند با آخرین سرعت هم زمان و انرژی بر است، به علاوه می‌تواند بر ویژگی های درمانی API تأثیر منفی بگذارد.
با در نظر گرفتن این محدودیت ها، تیمی به سرپرستی پروفسور پاتریک دویل و دانشجوی تحصیلات تکمیلی لیانگ-هسون چن تکنیک جدیدی را تولید کردند که منجر به تولید قرص کوچکتر می‌شود. دانشمندان با یک API برای کاهش کلسترول آبگریز به نام فنوفیبرات شروع کردند و آن را با یک روغن به نام آنیزول حل کردند.
سپس از فرآیند اولتراسونیک برای مخلوط کردن روغن آغشته به API با متیل سلولز محلول در آب استفاده شد. مخلوط حاصل به صورت نانو امولسیون در آمد، به این معنی که این قطره از قطرات روغن در مقیاس نانو معلق در آب تشکیل شده است، بی شباهت به سس سالاد روغن و سرکه.
در مرحله بعدی، قطرات ریز آن نانو امولسیون به داخل یک حمام آب گرم ریخته شد. این امر باعث جامد شدن نانو امولسیون به ژل شده و از قطره به ذره تبدیل می‌شود.
دویل می‌گوید: تشکیل ذرات تقریباً بلافاصله انجام می‌شود، بنابراین هر آنچه در قطره مایع شما بود، بدون هیچ گونه اتلاف به یک ذره جامد تبدیل می‌شود. پس از خشک شدن، ما نانوبلورهای فنوفیبرات را به طور یکنواخت در ماتریس متیل سلولز توزیع کرده‌ایم.
سپس این نانوکریستال ها با استفاده از روش های استاندارد تولید دارو، به صورت پودر خرد و به صورت قرص فشرده می‌شوند. ژل همچنین می‌تواند در قالب ریخته شود، سپس در یک قرص به هر شکل که می‌خواهد خشک شود.
هنگامی که تجزیه و تحلیل شد، مشخص شد که قرص ها از نظر وزنی حدود 60 درصد فنوفیبرات هستند. در مقابل، قرص های فنوفیبرات موجود در حال حاضر فقط 25 درصد غلظت دارو دارند. این بدان معنی است که یک قرص معمولی باید بزرگتر از یکی از قرص های MIT باشد، تا بتواند همان دوز را ارائه دهد.
علاوه بر این، گزارش شده است که با افزایش نسبت روغن به آب نانو امولسیون، می‌توان محتوای فنوفیبرات قرص های MIT را حتی بیشتر افزایش داد. این فناوری همچنین می‌تواند با استفاده از انواع مختلف روغن، برای استفاده با سایر API ها سازگار شود.
چن می‌گوید: این می‌تواند ما را قادر به ساختن داروهای موثرتر و كوچكتر كند كه بلع آنها راحت تر است و این برای بسیاری از افرادی كه در بلعیدن داروها مشكل دارند بسیار مفید خواهد بود.
منبع: newatlas
بامد مرجع تخصصی تجهیزات پزشکی و ملزومات مصرفی