محققان در موسسه ماکس پلانک با وارد کردن فیبرهای مولکولی به سلول ها، روش جدید جذاب برای مبارزه با سلول های سرطانی نشان داده اند. این فیبرها برای سلولهای سالم بی خطر هستند. هنگامی که این فیبرها با محیط خاصی از سلول های سرطانی روبرو می‌شوند، آنها را به صورت شبکه جمع می‌کنند و توالی خود تخریب تومور را فعال می‌کنند.
در حال حاضر، بهترین سلاح های ما در برابر سرطان پرتودرمانی و شیمی درمانی است و گرچه از نظر عقل موثر هستند، هر دو بیشتر شبیه انفجار تفنگ ساچمه ای هستند، زیرا به سلول های سالم نیز آسیب می‌رسانند. این امر باعث بروز انواع عوارض جانبی برای سلامتی بیمار می‌شود.
به همین ترتیب، یکی از راه های اصلی تحقیق در مورد سرطان، یافتن راه هایی برای هدف گیری خاص تومورها بدون آسیب رساندن به سلول های سالم اطراف آنها است. یکی از بهترین روشها این است که از محیط منحصر به فرد درون سلولهای سرطانی استفاده کنید و این همان چیزی است که مطالعه جدید سعی کرده است انجام دهد.
دیوید نگ، محقق ارشد تحقیق، می‌گوید: در بافت سرطانی، محیط بسیار اسیدی تر از بافت طبیعی است. علاوه بر این، مولکول های اکسیداتیو بسیار واکنش پذیرتر در سلول های سرطانی به دلیل افزایش فعالیت متابولیکی سرطان یافت است و ما از این مزیت استفاده می‌کنیم.
برای انجام این کار، تیم الیاف مولکولی ایجاد کرد که از لحاظ تئوری به بدن بیمار وارد می‌شود و به سلولهای سالم و سرطانی وارد می‌شود. این الیاف از توالی پپتیدهایی تشکیل شده اند که بر اساس محیطی که با آن روبرو می‌شوند، در الگوهای مختلف شکاف می‌خورند و به هم متصل می‌شوند. اگرچه برای سلولهای سالم بی ضرر است، اما وقتی با خصوصیاتی که بافت سرطانی را مشخص می‌کند، اسیدیته و مولکول های اکسیداتیو واکنش پذیرتر کشنده می‌شوند.
پس از قرار گرفتن در معرض آن محیط، فیبرها شروع به پیوستن به یکدیگر می‌کنند و ساختاری شبیه وب ایجاد می‌کنند که در داخل سلول سرطانی رشد می‌کند. این تیم می‌گوید: این شبکه ها به اندازه کافی پایدار هستند که سلول را از نظر جسمی تغییر شکل می‌دهند، تا جایی که باعث مرگ برنامه ریزی شده سلول می‌شوند.
محققان خاطرنشان کردند که این روش سلولهای سالم را تنها می‌گذارد و به گونه ای به سرطان حمله می‌کند که نمی‌تواند در برابر آن دفاع کند. این مسئله یک مشکل رایج در حملات شیمیایی را که در بسیاری از تومورها به آن مقاومت می‌کنند، دور می‌زند.
در آزمایش روی سلولهای سرطانی آزمایشگاهی، تیم تحقیق نشان داد که این روش قادر به از بین بردن تومورها در حدود چهار ساعت بود.
منبع: newatlas