درمان کمردرد مرتبط با سن با استفاده از داروهای ضد پیری

با افزایش سن بدن انسان، بافتهای آن غلظت بالاتری از سلولهای پیری را جمع آوری می‌کنند که دیگر توانایی تقسیم ندارند و در عوض روند پیری را تسریع می‌کنند.

با بررسی این فرایند در دیسک های ستون فقرات، دانشمندان نشان دادند که چگونه داروهای موسوم به سنولیتیک که این سلول های مخرب را از بین می‌برد می‌تواند از زوال ناشی از افزایش سن جلوگیری کند و چشم انداز یک درمان جدید بدون شبه افیونی برای کمردرد در انسان را افزایش می‌دهد.

از زمان ظهور آنها در سال 2015، داروهای سنولیتیک که سلول های پیری را هدف قرار می‌دهند که در تحقیقات ضد پیری نوید قابل توجهی را نشان داده‌اند.

ما دیده‌ایم که چگونه این گروه نسبتاً جدید از داروها می‌تواند طول عمر موش‌ها را افزایش دهد. اما بخش بزرگی از وعده آنها در پتانسیل آنها برای بهبود طول عمر ما یا میزان زندگی سالم ما است، که دانشمندان همچنین نحوه عملکرد آنها را نشان می‌دهند.

می‌توان از آنها برای جوانسازی سلول های قدیمی موجود در جوندگان استفاده کرد و آنها را وادار کرد که بار دیگر مانند سلول های جوان رفتار کنند.

داروهای سنولیتیک

کمردرد ناشی از افزایش سن یک بیماری رایج است و با ایده طول عمر طولانی در تضاد مستقیم است، اما دانشمندان با آزمایشات بیشتر بر روی جوندگان نشان داده‌اند که چگونه داروهای سنولیتیک می‌توانند دوباره این خط را تغییر دهند.

بسیاری از کمردردهای مزمن که بزرگسالان را درگیر می‌کند با وخامت دیسک های ستون فقرات که از مهره‌ها پشتیبانی می‌کند، در ارتباط است و در حالی که جراحی و تزریق استروئید می‌تواند کمک کننده باشد.

این برای همه مناسب نیست و می‌تواند اثربخشی محدودی داشته باشد. در عین حال، مسکن های مبتنی بر مواد افیونی قوی و موثر هستند اما خطر اعتیاد را به همراه دارند.

سلولهای پیری با ترشح آنزیمهای مضر و پروتئینهای التهابی که بر بافتهای مجاور تأثیر می‌گذارند، بیشتر آسیب خود را میبینند و با خارج کردن آنها از معادله، داروهای سنولیتیک فضایی را برای سلولهای جدید سالم ایجاد می‌کنند تا آنها را جایگزین کرده و عملکرد این بافتها را بهبود بخشد.

در حالی که آنها در زمینه های مختلف وعده داده‌اند، نویسندگان مطالعه جدید خاطرنشان می‌کنند که در مورد نحوه عملکرد آنها در مکان های جدید بدن هیچ تضمینی وجود ندارد.

ماکاراند ریسبود، نویسنده مطالعه، از دانشگاه توماس جفرسون می‌گوید: فقط به این دلیل که داروها در یک بافت کار می‌کنند به این معنی نیست که در بافت دیگر نیز کار می‌کنند. هر بافت متفاوت است.

تیم تحقیقاتی آزمایشاتی را انجام داد که طی آن موش های جوان، میانسال و مسن یک کوکتل هفتگی داروهای سنولیتیک شامل داساتینیب و کورستین دریافت کردند.

دو دارویی که در حال حاضر موضوع آزمایشات بالینی برای درمان بافت اسکار ریه است. این درمان در واقع تأثیری داشت، اما نه دقیقاً آنطور که دانشمندان انتظار داشتند.

نتایج آزمایشات بر روی حیوانات

محققان پیش بینی می‌کردند که این داروها بیشترین تأثیر را بر روی حیوانات مسن با غلظت بیشتر سلول های پیری خواهند داشت، اما در واقع این حیوانات جوان بودند که بیشترین فایده را داشتند.

اینها، همراه با موشهای میانسال، انحطاط دیسک کمتری را نشان دادند و سلولهای پیری کمتری تا زمان پیری در مقایسه با گروه موشهای کنترل که دارونما دریافت کرده بودند، وجود داشت.

دکتر ریسبود می‌گوید: ما پیش بینی می‌کردیم که در بافت هایی با پیری زیاد، برداشتن سلول های پیری تفاوت بزرگی ایجاد می‌کند، اما اینطور نشد.

وی گفت: این درمان زمانی موثرتر بود که ما درمان موش ها را هنگامی آغاز کردیم که سلول های پیری تازه در حال ظهور بودند.

یافته‌های ما نشان می‌دهد که اگر به موقع تجویز شود، داروهای سنولیتیک می‌توانند در واقع تخریب دیسک را کند کنند. این یک روش پیشگیرانه جدید است.

این که موش ها از سنین جوانی به تزریق هفتگی داروهای سنولیتیک نیاز دارند، یک رویکرد منفی در روش فعلی است.

اما مهمتر از همه، محققان هیچگونه عوارض جانبی این درمان طولانی مدت را گزارش نمی‌کنند.

این مطالعه با نشان دادن این که آنها می‌توانند انحطاط ناشی از افزایش سن دیسک های ستون فقرات را کاهش دهند، پایه امیدوارکننده‌ای برای تحقیقات بیشتر در مورد چگونگی کاهش درد کمر در مبتلایان به انسان است.

دکتر ریسبود می‌گوید: این تحقیق راه را برای ترجمه این مطالعات ابتدا به مدل حیوانی پیش بالینی و سپس به آزمایش بالینی روی انسان هموار می‌کند.

منبع: newatlas

بامد مرجع تخصصی تجهیزات پزشکی و ملزومات مصرفی